سلام

امسال توفیق شد رفتیم خدمت حضرت رضا (ع) برا پا بوسی و عرض ارادت و رفتیم تا روزی سال آیندمونو بگیریم....

از اون زیارتم نسبت به حضرت رضا (ع) شرمندم ولی از بابت خدا رو شکر می کنم سالروز تولدم افتاده بود توی همون روزایی که مشهد بودم ...

همراهام هم چند تا از شاگردا و بچه هایی بودن که سالها مربی و معلمشون بودم

بچه ها با جشن گرفتن این روز دلمو شاد کردن .. البته نه بخاطر اینکه تولدمو بهم تبریک گفتن که واقعا این چیزا منو خوشحال نمی کنه(قرار شد تو وبلاگ از ته دلم حرف بزنم کسی ناراحت نشه) بلکه بخاطر این بود که فهمیدم هنوز احترام مربی و معلم تا حدودی سرجاشه...

می دیدم بچه ها چه مخفیانه دنبال کارها و بقول خودشون سوپرایز کردن من بودن و بخاطر اینکه کسایی رو تربیت کردم که با شادی من شاد می شن و کسانی هستند که بعد از مرگم حداقل یه فاتحه ای نثارم کنن و هر از چند گاهی یادم کنند ؛ خوشحال بودم .

اون روز که بچه ها سعی می کردن منو از خونه دور کنن یا حواسمو پرت کنند و منو به حرف بگیرن و هی سعی می کردن که همه چیزو ازم مخفی کنند ، پیش خودشون خیال می کردن که من هنوز به کاراشون نفهمیدم . اما از آنجا که من نمی تونم نسبت به حرکات مشکوک دور و برم ساکت بشینم و باید از همه چیز سر در بیارم ، خیلی زود قضایا رو فهمیدم و حتی می تونم بگم خیلی زود تر از بعضی از خود بچه ها فهمیدم و بخاطر اینکه ناراحت نشن به روی خودمم نیاوردم تا امشب.

خیلی کم و بابت این چیزای مادی سعی می کنم خوشحال نشم .

ولی از این ابراز محبت خالصانه بچه ها تشکر می کنم و دستشونو می بوسم ...

اینو هم اینجا زدم که تشکری باشه از بچه های گل که تدارک دیدن و من بایستی به این تقدیرها احترام بزارم...

یک سری عکس میزارم اینجا البته سانسور شده اند ... (مراسمات جشن تولد دیگه خوب میدونی چه خبرن و ....)

امیدوارم کسی کپی نکنه